miércoles, 11 de junio de 2008

don't get in trouble with the law

Algunos de vosotros me habeis recordado, o sugerido... escribe. Y me he puesto a leer el cuaderno de la mar; pero ahora estoy aca, en linda tierra, tranquila ciudad de halifax. Apenas llevo 2 semanas. Quiza otro dia transcriba mas de la mar. Ahora escribire de aca, pues me gusta esto.

*Primera parte: la llegada.
Sin carta, con coordenadas aproximadas, sacadas del mapa del mundo que viaja conmigo, y con el que mi mente ha viajado lejos, y se ha evadido mas de una vez de la algunas veces rutina diaria... Con buena tormenta, mucho frio y fuerte viento, con algun que otro destrozo de material, y en cubierta oteando la costa, buscando el puerto de halifax. Asi llegamos, y llegamos al yatch club mas caro de halifax. Punteria del destino. El currela no nos cobro nada. Nada por eso dos dias que pasamos alla, con los amigos policias, jejeje, que raro, al final uno se acostumbra, y ellos se acaban aburriendo, o siendo simpaticos, no hay mas que esperar tranquilo y sonriente, y colaborar algo. Es la policia de fronteras, revisaron TODO, y tambien a nosotros, simple cacheo, e intenso interrogatorio, nomas les falto el foco, pero como en el galerne no tenemos, pues no les pudimos prestar, eso si creo que hasta saben cuantas veces meo por semana, algo que ni yo se, curioso. Ole con esos 7 cops pa un par de vascos con pinta de vagabundos y un velero de 34 pies. Resultado:, jajaja, todo quedo patas arriba, TODO, revolvieron todo cual si de ni;os peque;os se tratase, y como ellos lo dejarian lo dejaron, todo revuelto, que ni encontraba las cosas. Eso si, se lo pasaron de puta madre, y salieron sonrientes y simpaticos. Todo lo enredaron, hasta sus propias mentes, y que de anotaciones, jeje ya estoy fichado aca tambien. Y de forma gratuita otra vez. La verdad, yo tambien aproveche para interrogar algo a estos tipos duros que acabaron siendo bien simpaticos, ya que estaba. Personas son.
No acabo ahi, al de dos dias cita con inmigracion, otro interrogatorio y una visa de turista para 3 meses. Ah si, y su despedida: don't get in trouble with the law. Y mi consecuente sonrisa.

*Segunda parte: se acabaron las partes.
Si, se acabaron las partes, me puedo mover con libertad, jejeje. Caminar, entrar a lugares, mirar, ver, hablar con la gente, conocerla.
Gente amable la de halifax; educada, y sonriente. Influye en ello la llegada del verano, tras los frios inviernos de aca.
Conociendo a unos, conociendo a otros. Caminando. Asi uno da con la gente indicada.
Entrando a lugares, sonriendo, hablando.
Amanda, Bleine, Kyrsten, y tambien Dynko, un viejo bosnio, con historia.
Sigo caminando, un paquete de tabaco de liar. Sigo por el camino de la vida, en el yatch club, recortandome la barba. Un viejito sale, y al ratito vuelve a entrar, con una maquina de afeitar y una sonrisa. Presentes de la vida cuando uno esta presente en ella.
Nueva gente. Rikia, Zack, Ross, Cris, Nora, Nat y Virgilio. No se como se escriben sus nombres, mas lo importante son ellos; que en el camino nos encontramos, y la bienvenida a halifax nos brindaron con esa gran apertura de grandes personas que son.
Compartir, caminar.
Planes. No se que hacer, mas siento que no me preocupa demasiado. Es como el inico de la vida aca, y asi puede serlo. Parte esta en mis manos. Buena gente que pueden ser buenos amigos; posibilidad de curro, de vivienda, y carro ya tengo, una bici que hoy puse al dia, zanks Rikia! y su correspondiente casco, que caza en mi craneo.
Planes, no lo se. Visado, hasta el 30 de agosto.
Esto, me esta picando...

2 comentarios:

Anónimo dijo...

Me parece impresionante todos los viajes que hces, a veces pienso que me faltaría valor para kojer e irme solo. Pero otras muchas, me enkantaría, de hecho te envidio en ese sentido, parece que nada te ate y vas a lo que surja. Esta klaro ke todo tiene sus pros i sus kontras, porke tambien tendras tus momentos duros y todo eso.. pero vida solo hay una, y muxas veces siento ke se me pasa y no stoy haciendo todo lo ke me gustaría.

Algun dia espero ke nos krucemos en kualkier parte del mundo, de momento, disfrutala tu por los dos.

Un abrazo desde Valencia, Kuidate

KARLOS.

Anónimo dijo...

"Presentes de la vida cuando uno esta presente en ella" Guztatu zait, asko gainera.

Suena a despedida primo, q te ronda por la cabeza, pekeño??
Quizas te kedes mas de 3 meses, verdad?? Has llegado y has besado el santo, amigos/as, casa, y BICI!!! asi yo tb ;)ejej

gaueko ordubatak dira, ta bihar egun gogorra izango dut, osteguna da, ordu gutxi geratzen zaizkit nire hurrengo azterektarako, ta jakina, gehiago ikasi ta errepasatu behar dut...

Besarkada handi handi bat EHtik, hemen zagoz, hemen zaitugu, gure artean. Gogoratu ta ez ahaztu. Hala ere, aprobetxatu aukera hori! Bizi!